Yıl 2014, göz doktorumun tavsiyesi üzerine gittiğim farklı bir hastanede kardiyoloji servisinde kalp kapakçıklarımdan birinin doğuştan olmadığını öğrendim (yaş 42 ). Çok teknik terime girmeyeceğim, bir sene sadece bebe aspirini ile geçirdikten sonra bir atak ve ilk stendimizi taktık, sene 2015.
İlerleyen süreçte takip ettiğimiz kapağın başımıza iş açacağı belli olmuştu. Bütün teknik detaylar ve bilgiler eşimin Mustafa hocamın tanımadan önceki farklı bir doktora da görünelim diye tutturmalarını geçiyorum. Sonuçta kalp kapakçığı operasyonu için Mustafa hocamla tanıştık, sene 2018.
Bir bayram ertesi girip 1,5 gün yoğun bakım, 1 hafta servis ve taburcu oldum. Bu süreci anlatırken herkes “bu ne, diş çektirip çıkmışsın gibi anlatıyorsun” diyordu.
Sene 2020. Şimdi o kadar sene sonra düşününce, ekibin ameliyat öncesi ve sonrası sizi psikolojik olarak hazırlaması bir yana, Mustafa hocanın hastasına bir baba, bir ağabey gibi yaklaşması sizin bu süreci kolay atlatmanızda çok büyük bir etken diye düşünüyorum.
Başta Mustafa Güden Hocama ve ekibine. 2015’de atak geçirip geldiğimde benimle ilgilenen ve hala saat gözetmeksizin sorduğum sorulara cevap yazan İbrahim Oğuz Karaca hocama, Allah sizden razı olsun diyorum, iyi ki varsınız.
Yoruma kapalı.