Ben Ünal Bozkurt. Aslını sorarsanız 14 Mayıs 1937 doğum günüm. Fakat bundan böyle ben doğum günümü 3 Mayıs’ta kutlayacağım. Neden mi? Çünkü 77 yıllık kalbim bana 3 hafta önce tatsız bir şaka yaptı. Ben ve ailem şaşkınlık ve panik dolu ilk saatleri atlattıktan sonra kardiyolog Prof. Nuri Çağlar’ın ilk müdahale ve muayenesinden sonra daha önce hiç bilmediğimiz, tanıma fırsatı elde edemediğimiz hastanenizin kapısından içeri girdik. Bu güne kadar gördüğümüz birçok hastaneden daha modern, temiz ve güler yüzlü personelin hizmet için koşuşturduğu bir hastanedeydik. Sıra kalbimin tamirini yapacak doktorla tanışmaya gelmişti. Hani derler ya, insan kendini teslim edeceği doktora güvenirse, iyileşmeye başlarmış. Prof. Dr. Mustafa Güden ile tanışmamızın üzerinden yarım saat geçmeden kalbimi ona emanet edeceğimi anlamıştım. 3 Mayıs Cumartesi günü saat 08:05 de ailemle vedalaştıktan sonrasını hatırlamıyorum ama yoğun bakım odasında kendime geldiğimde ilk hatırladığım şey güler yüzlü bir hemşirenin “geçmiş olsun yeni kalbiniz hayırlı olsun” demesiydi. Önce Tanrı’ya sonra sevgili doktorum Mustafa Güden ve ekibinden Doç. Dr. Aşkın Ali Korkmaz’a asistan Ahmet Genel’e, uzman doktor Sevim İndelen Tarakçı’ya KVC yoğum bakım bölümünden sorumlu Nurcan Cücen Keskin’e, Fizyoterapist Hatice Çetinkaya’ya, hemşireler Melek Demiray, Melek Başak, Ferhat Burçak, Nursan Özge Şentürk, Gülsüm Şahan ve sekreter Gülsüm Uğurlu’ya, KVC yoğun bakım personeli Ramazan beye ve Resul beye, KVC servis katından Bahadır bey, Özlem Keser, Şeyda Dilmaç, Büşra Karakuş, Hülya Yıldın, sekreter bölümünden Hatice Keleş, Fotoş Tayfur’a, kat personelimiz Duran Can, Canan Çakmak, Serpil ve Münevver hanımlara ne kadar teşekkür etsem azdır. Onların hatırası artık kalbimin en özel yerinde benimle beraber yaşayacak. Çok özel bir teşekkürüm de anjiyomu yapan Dr. Cemal Bey’e;
Ve ben bundan sonra doğum dünlerimi artık hep 3 Mayıs’ta kutlayacağım. Hastalarınıza şifa dağıtan elleriniz dert görmesin. Sağ olun, var olun.
Yoruma kapalı.