Daha önce birkaç kardiyoloğa gittim, hatta biri seni bu durumda hastane dışına yollayamam diye hastaneye tedavi amaçlı yatırdı. Kalp atışım düzensizdi, son gittiğim doktor üç ay içinde ameliyat olmam gerektiğini söyledi. Bu arada safra kesesi problemi daha zora soktu, bir ay tedavi gördükten sonra safra kesesi ameliyatı oldum. Yine bir ay dinlendikten sonra araştırmalarımız sonucu sizinle yollarımız kesişti.
Ameliyat sonrası çok iyi bir yoğun bakım hemşiresi yardımıyla gözümü açtım. Bir gün sonra odama geçirildim. Takılan ve içi temizlenen hortumlar devamlı kontrol edildi. Bir gün boyunca Mustafa hocam başımdan ayrılmadı.
Hortumun kenarlarından kan gelmeye başladı. Devamlı kan ölçümü yapıldı, kanama engellenemedi. Tekrar ameliyathaneye indirildim. Ekip tekrar toplanmış bir karınca topluluğu gibi koşturarak hazırlık yapıyorlardı. Uyutuldum, tekrar göğsüm açılmış aynı işlemler tekrarlanmış. Hortumun uç kısmında kanama durdurulmuş, yani üç gün arayla aynı işlemler tekrarlanmış.
Yine yoğun bakım, yine o çalışkan yoğun bakım hemşiresi, yine odaya dönüş. Mustafa hocam yine başımda, çünkü istediği sonucu alamamanın huzursuzluğu içinde, ne yapabilirim çabası, ritim sağlanamıyor, kalp normal çalışmıyor. Kıymetlimiz dedikleri koca kalp pili takıldı. Bu arada üç defa daha anestezi aldım. Kardiyoloji bazı tedaviler uyguladı, ritim düzeltilmeye çalışıldı. Fakat sonunda kalp pili takıldı. Mustafa hocam pil takılmaması için çok uğraştı. Devamlı yanımdaydı ama mecbur kalındı.
15 gün hastanede kaldım. Doktorumun, hemşirelerin, başhemşirenin, hasta bakıcıların özel bakım ve çabalarıyla bugün daha sağlıklı yaşıyorum. Kol ağrılarım, göğüs kafesimde kemik ağrım hala var ama kontrol için veya bazı rahatsızlıklarım için başvurduğum kardiyologlar bu ameliyatı kim yaptı, çok başarılı yapılmış diyorlardı.
Hala yaşadığım kötü günlerin etkileri, hastane fobim devam etse de, çok hareketli bir zaman geçiremesem de sosyal hayatıma döndüm çok şükür. Teşekkürler Mustafa hocam ve ekibi.
Yoruma kapalı.